- Μικρές αλλαγές φέρνουν μεγάλες αλλαγές.
- Η συζήτηση προς τη λύση είναι διαφορετική από αυτή που απαιτείται για να περιγράψει το πρόβλημα.
- Κανένα πρόβλημα δεν συμβαίνει διαρκώς. Υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις που μπορούν να αξιοποιηθούν προς τη λύση.
- Το μέλλον το δημιουργούμε και είναι διαπραγματεύσιμο.
Όλοι οι άνθρωποι ενδέχεται να έρθουμε αντιμέτωποι στη ζωή μας με καταστάσεις τις οποίες δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε. Τέτοιες καταστάσεις μπορεί να οδηγήσουν στην ανάπτυξη κάποιων συμπτωμάτων όπως είναι το άγχος, οι φοβίες, οι κρίσεις πανικού, η κατάθλιψη, τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες, οι διατροφικές διαταραχές κ.α).
Η ατομική θεραπεία αποτελεί μια συνεργατική διαδικασία μεταξύ του προσερχόμενου και του θεραπευτή, η οποία επιτρέπει στο άτομο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που συναντά και να κατανοήσει καλύτερα τον εαυτό του. Πρόκειται για μια διαδικασία που επικεντρώνεται στην επίτευξη θετικών αλλαγών σε διάφορους τομείς της ζωής, στην επίλυση προβλημάτων, την ανάπτυξη και ενίσχυση προσωπικών και διαπροσωπικών ικανοτήτων.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, θεραπευτής και προσερχόμενος συνεργάζονται προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους που έχει θέσει ο δεύτερος. Ο θεραπευτής αποτελεί έναν συνοδοιπόρο στην διαδικασία της θεραπείας, παρεμβαίνει ενεργητικά αλλά όχι καθοδηγητικά και διευκολύνει το άτομο στον δρόμο που εκείνος έχει επιλέξει.
Οι ατομικές συνεδρίες έχουν διάρκεια 50΄ και συνήθως γίνονται σε εβδομαδιαία βάση για χρονικό διάστημα που συναποφασίζεται στη συνεδρία σύμφωνα με το αίτημα και τις ανάγκες του προσερχόμενου.
Με τον όρο οικογενειακή θεραπεία εννοούμε την «ταυτόχρονη» θεραπεία ολόκληρης της οικογένειας μέσα στον ίδιο χώρο, στις ίδιες τις συνθήκες, όπου οι δυσκολίες γεννιούνται. Δεν προσφέρονται έτοιμες λύσεις που ταιριάζουν σε όλες τις οικογένειες, αλλά σε συνεργασία με τα μέλη της οικογένειας αναδεικνύεται αυτό που κάθε φορά φαίνεται να ταιριάζει.
«Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν, ούτε οι εγκέφαλοί τους μπορούν να επικοινωνήσουν, ούτε η συνείδηση μπορεί να επικοινωνήσει. Μόνο η επικοινωνία μπορεί να επικοινωνήσει» (Schlippe και Schwitzer, 2008). Συνεπώς η θεραπεία ζεύγους εστιάζει στην επικοινωνία του ζευγαριού και αποτελεί μια προσπάθεια να αναδυθούν πρότυπα επικοινωνίας, σχέσεων αλλά και αφηγήσεων του κάθε μέλους της σχέσης. Δίνεται έμφαση στην αναγνώριση και την αξιοποίηση δυνάμεων και δυνατοτήτων, που ο κάθε σύντροφος έχει και φέρνει μέσα στη σχέση και στη θεραπεία.
Η θεραπεία παιδιών και εφήβων εστιάζει σε προβλήματα συμπεριφοράς και διαγωγής (π.χ εκρήξεις θυμού, ανυπακοή, επιθετικότητα, υπερκινητικότητα), σε δυσκολίες προσαρμογής (π.χ. στο σχολείο), σε προβλήματα κοινωνικοποίησης και διάθεσης, σε εκδηλώσεις άγχους (κρίσεις πανικού, κοινωνική φοβία, φοβίες, γενικευμένο άγχος), σε δυσκολίες διαχείρισης πένθους και απωλειών κ.α.
Μέσω της θεραπείας τα παιδιά και οι έφηβοι αναπτύσσουν πιο εναλλακτικούς και λειτουργικούς τρόπους σκέψης, μαθαίνουν να διαχειρίζονται τα δυσάρεστα συναισθήματά τους και να υιοθετούν εναλλακτικούς, λειτουργικούς τρόπους αντιμετώπισης και διαχείρισης δύσκολων καταστάσεων.